สำหรับชายไทยที่เคยสัมผัสหนังผู้ใหญ่จากญี่ปุ่น น่าจะเคยผ่านตากันมัดเชือกแบบ ‘Shibari‘ (อ่านว่า ชิ-บา-ริ) กันมาไม่มากก็น้อย ที่จริงแล้วการมัดเชือกแบบชิบารินั้น เดิมทีเดียวไม่ใช่เรื่องการตอบสนองรสนิยมทางเพศแนว BDSM แต่มีรายละเอียด และประวัติที่ยาวนาน
ชิบาริ มีประวัติความเป็นมากว่า 800 ปี เริ่มจากญี่ปุ่นในสมัยเอโดะ ในอดีตเรียกว่า “คินบาคุ” แปลว่า การพันธนาการ ซึ่งในสมัยที่ยังไม่มีนวัตกรรมอย่าง “กุญแจมือ” ซามูไรจะใช้เชือกเพื่อมัดอาชญากร หรือเหล่าเชลยที่จับได้ จึงต้องมัดให้แน่นพอที่จะไม่ให้ผู้ถูกมัดหลุดหนีไปได้ และขึ้นชื่อว่าเป็นญี่ปุ่นแล้ว มีการสร้างแบบแผนกับทุกสิ่งทุกอย่าง การมัดเชือกจึงไม่ต่างกับ การชงชา ,การจัดดอกไม้ ฯลฯ
ซึ่งในบางครั้งเชลยก็เป็นผู้หญิง การมัดเชือกผูกปมกลายเป็นเครื่องมือตอบสนองอารมณ์ทางเพศที่รุนแรง และเร้าอารมณ์แฝงด้วยการกดขี่ทางเพศ ซึ่งการมัดเชือกนี้ก็มีการปรับเปลี่ยนไปตามกาลเวลา มีการนำศิลปะเข้าไปประยุกต์เข้ากับการมัดเชือกที่ต่อยอดไปไกลกว่าเรื่องเพศ
ดังนั้นมามองการมัดเชือกแบบชิบาริในอีกด้านกัน พร้อมคำศัพท์จากศิลปะในแขนงนี้กันดีกว่า
Asanawa (อาสะนาวะ) – เชือกที่ใช้ในการมัดซึ่งปกติจะทำจาก ปอกระเจา เป็นเส้นใยที่ดีที่สุด
Bakushi / Kinbakushi(บาคุชิ / คินบาคุชิ) – ศิลปินผู้ทำการมัดด้วยเชือก
Hishi(ฮิชิ) – การมัดเชือกรูปเพชร หรือบางครั้งเรียกการมัดแบบกระดองเต่า
Hojojutsu(โฮโจจุตสึ) – ศิลปะการป้องกันตัวสมัยโบราณที่ว่าด้วยการจับและตรึงด้วยเชือก
Ichinawa(อิจินาวะ) – วิธีการมัดที่ใช้เชือกเพียงเส้นเดียวในการมัด
Kannuki(คันนุกิ) – วิธีการใช้เชือกเพื่อรัด หรือ ยึดให้เชือกเส้นอยู่อยู่กับที่
Karada(คาราดะ) – ร่างกายผู้ถูกมัด
Kinbaku(คินบาขุ) – โดยปกติหมายถึง “การมัดให้แน่น”
Matanawa(มาตะนาวะ) – เชือกที่มัดส่วนโคนขา
Nawa(นาวะ) – เชือก
Nawashi(นาวาชิ) – คนทำเชือก; ศิลปินมัดเชือก หรือผู้เชี่ยวชาญด้านการมัดเชือก
Newaza(เนวะซะ) – การมัดบนพื้นโดยที่ไม่มีเชือกที่จะใช้ในการแขวนเลย
Ryu(ริว) – สไตล์หรือวิถีแห่งการกระทำบางสิ่ง
Semenawa(เซเมะนาวะ) – เชือกที่ใช้เพื่อการทรมาน; การมัดที่ตั้งใจให้เกิดการบาดเจ็บ
Sensei(เซนเซย์) – อาจารย์ หรือ มาสเตอร์
Tsuri(ทสึริ) – การใช้เชือกมัดเพื่อยกร่างกายขึ้นจากพื้น
Yoko Tsuri(โยโค ทสึริ) – การมัดเพื่อยกร่างกายจากพื้นโดยทำที่ด้านข้าง
