สำหรับชายไทยที่เคยสัมผัสหนังผู้ใหญ่จากญี่ปุ่น น่าจะเคยผ่านตากันมัดเชือกแบบ ‘Shibari‘ (อ่านว่า ชิ-บา-ริ) กันมาไม่มากก็น้อย ที่จริงแล้วการมัดเชือกแบบชิบารินั้น เดิมทีเดียวไม่ใช่เรื่องการตอบสนองรสนิยมทางเพศแนว BDSM แต่มีรายละเอียด และประวัติที่ยาวนาน

ชิบาริ มีประวัติความเป็นมากว่า 800 ปี เริ่มจากญี่ปุ่นในสมัยเอโดะ ในอดีตเรียกว่า “คินบาคุ” แปลว่า การพันธนาการ ซึ่งในสมัยที่ยังไม่มีนวัตกรรมอย่าง “กุญแจมือ” ซามูไรจะใช้เชือกเพื่อมัดอาชญากร หรือเหล่าเชลยที่จับได้ จึงต้องมัดให้แน่นพอที่จะไม่ให้ผู้ถูกมัดหลุดหนีไปได้ และขึ้นชื่อว่าเป็นญี่ปุ่นแล้ว มีการสร้างแบบแผนกับทุกสิ่งทุกอย่าง การมัดเชือกจึงไม่ต่างกับ การชงชา ,การจัดดอกไม้ ฯลฯ

ซึ่งในบางครั้งเชลยก็เป็นผู้หญิง การมัดเชือกผูกปมกลายเป็นเครื่องมือตอบสนองอารมณ์ทางเพศที่รุนแรง และเร้าอารมณ์แฝงด้วยการกดขี่ทางเพศ ซึ่งการมัดเชือกนี้ก็มีการปรับเปลี่ยนไปตามกาลเวลา มีการนำศิลปะเข้าไปประยุกต์เข้ากับการมัดเชือกที่ต่อยอดไปไกลกว่าเรื่องเพศ

ดังนั้นมามองการมัดเชือกแบบชิบาริในอีกด้านกัน พร้อมคำศัพท์จากศิลปะในแขนงนี้กันดีกว่า

Asanawa (อาสะนาวะ) – เชือกที่ใช้ในการมัดซึ่งปกติจะทำจาก ปอกระเจา เป็นเส้นใยที่ดีที่สุด

Bakushi / Kinbakushi(บาคุชิ / คินบาคุชิ) – ศิลปินผู้ทำการมัดด้วยเชือก

Hishi(ฮิชิ) – การมัดเชือกรูปเพชร หรือบางครั้งเรียกการมัดแบบกระดองเต่า

Hojojutsu(โฮโจจุตสึ) – ศิลปะการป้องกันตัวสมัยโบราณที่ว่าด้วยการจับและตรึงด้วยเชือก

Ichinawa(อิจินาวะ) – วิธีการมัดที่ใช้เชือกเพียงเส้นเดียวในการมัด

Kannuki(คันนุกิ) – วิธีการใช้เชือกเพื่อรัด หรือ ยึดให้เชือกเส้นอยู่อยู่กับที่

Karada(คาราดะ) – ร่างกายผู้ถูกมัด

Kinbaku(คินบาขุ) – โดยปกติหมายถึง “การมัดให้แน่น”

Matanawa(มาตะนาวะ) – เชือกที่มัดส่วนโคนขา

Nawa(นาวะ) – เชือก

Nawashi(นาวาชิ) – คนทำเชือก; ศิลปินมัดเชือก หรือผู้เชี่ยวชาญด้านการมัดเชือก

Newaza(เนวะซะ) – การมัดบนพื้นโดยที่ไม่มีเชือกที่จะใช้ในการแขวนเลย

Ryu(ริว) – สไตล์หรือวิถีแห่งการกระทำบางสิ่ง

Semenawa(เซเมะนาวะ) – เชือกที่ใช้เพื่อการทรมาน; การมัดที่ตั้งใจให้เกิดการบาดเจ็บ

Sensei(เซนเซย์) – อาจารย์ หรือ มาสเตอร์

Tsuri(ทสึริ) – การใช้เชือกมัดเพื่อยกร่างกายขึ้นจากพื้น

Yoko Tsuri(โยโค ทสึริ) – การมัดเพื่อยกร่างกายจากพื้นโดยทำที่ด้านข้าง

Source 1 | 2 | 3